Vergeten groente, vergeten diagnostiek?
Als we in de dagelijkse praktijk praten over onderzoek bij problematiek in de stal, dan denken we meestal aan sectie op dieren die representatief zijn voor een bepaald ‘ziektebeeld’.
Van daaruit gaan we dan dieper graven door de veroorzaker te ‘kweken’ in het geval van een bacterie, of ‘DNA-onderzoek’ (PCR) in het geval van een virus of een lastig te kweken bacterie. ‘Histologie’, oftewel “het zoeken naar weefselschade die past bij een bepaalde ziekte”, maakt het plaatje compleet. Daarnaast kijken we in het bloed naar antistoffen tegen een ziekte of doen we opnieuw een PCR test.
In veel gevallen blijft het hierbij als er géén veroorzaker wordt gevonden, ook al is het probleem niet opgelost. Andere onderzoeksmogelijkheden worden soms vergeten, maar kunnen een goede bijdrage leveren aan de oplossing!
Een mooi voorbeeld uit de praktijk is bloedonderzoek naar het “botmetabolisme”, welke cruciaal is voor een goed beenwerk, een vlot geboorteproces en nog veel meer. De balans tussen botopbouw en botafbraak is goed meetbaar naast de noodzakelijke mineralen, zoals calcium en fosfor, maar ook vitamine D3. Bij afwijkende waardes geven aanpassingen aan voersamenstelling vaak goede resultaten, maar er is nog veel meer!
Ontstekingen in het lichaam kunnen we opsporen door te kijken naar zogenaamde ‘acute fase eiwitten’. Als de lever of de nieren beschadigd zijn komen enzymen vrij in het bloed en bij spierafbraak ten gevolge van structureel energietekort bij de zeug gebeurt hetzelfde. Dit energietekort gericht aanpakken geeft zichtbaar resultaat in de stal en is ook in het bloed goed meetbaar. Verbeterde bloedwaardes na behandeling bevestigen dan dat de aanpak werkt.
Nieuwsgierig geworden? Vraag uw dierenarts naar de mogelijkheden!